Önce Oyuncak Bebeğin Güzel Gri-Yeşil Cam Gözleri Hareket Etmeye Başladı. Gözleri Ağır Ağır Kaydı Ve Nihayet Bakışları Triss’in Yüzüne Dikildi. Sonra Minik Ağız Hareket Etti. Açılıp Konuşmaya Başladı… “Sen Kim Olduğunu Sanıyorsun ? Bu Benim Ailem. ”

Triss kazadan sonra uyandığında, bir şeylerin yanlış olduğunu biliyordu – hiç de kendisinde değil gibiydi. Açlığı bir türlü geçmiyor, karnı doymuyordu; saçında yapraklarla uyanıyordu ve gözyaşları örümcek ağı gibiydi…

Çok geçmeden Triss başına gelenlerin akla hayale gelmeyecek kadar tuhaf ve korkunç olduğundan şüphelenmeye başladı. Gerçeği öğrenmek için girdiği serüvende çok geç olmadan bilinmeyenin ortasına atılmak, ailesi için karanlık tasarıları olan tekinsiz bir mimarla yüzleşmek zorunda…

“Nefis bir karanlık ve tehlike karışımının akılları alan çekiciliğine sahip. Büyülü, tehditkâr bir metin.
Guardian